Ik was wat

moed aan't verzamelen
toen door de regen heen
een schooltje spreeuwen
kwam aanstromen

ik zag bellenblazen op de weg
met zekere aandrang ging ik

over de geploegde aarde droomde
ik van koolwitjes nabij de havenmond
en verstomde terstond toen

verder zwart voor ogen ik
steenkolen aanzag daarvoor
brak alles op en ging tot aan
de horizon verschijnen

Wel verteerd te verstaan

De ingekorte uren ontwaken
uit een laffe droom
nachten opgelicht
in een ander verband
leven sleept van rijp naar rot
Scherp gericht valt
de dag naar binnen

op een gebroken venster na
zit de weerwil wat verlegen
opgehoopt heet afgebrand
opnieuw weggeteerde wegen
speelt het najaar helder geel
te weten werkelijkheden