Hoofd
dat niet meer op hol wenst te slaan
slechts schuttingwoorden in vele felle kleuren
uitdrukkelijk laat tegenspreken in koren
vurig verlangen dat uit volksmonden kraamt
vervuld van vrijheid voor de lieve vrede
het gonst
tussen de oren van warm rood
voor ogen vervloeiende straatstenen
weelderig tapijt van bloederige dromen
zo traag maar opgewekt uit van groen
dat door betogers op scherp de dood
eerder in een zwarte zee
verdrinkt
dan weer ten val gebracht dronken
van woede zich onderwerpt terwijl
zo rijk geDrieën doorsneden
maar zo verdeeld vergeeld onder
blakend blauw die
hemel
