in deze teerzwarte werkelijkheid van de nacht
de mottenballen het antisepticum de mastiek
het bikkelharde pek en de aroma van de kanker
een geur die geligdiep in je vezels doordringt
het ontwaken van het landschap
waar jij veertig meter hoger
boven verheven bent
op de destillatietoren gaat het over
~ vluchtige koolstofskeletten~
die geraffineerd over de top gewassen
stap voor trap naar beneden vlieden
de spanjool in de ongebluste kalkoven
werd gesmoord tot een kalkoen
zijn onherkenbaar gastarbeidersgezicht
zag na de reddingspoging
zeer gebust in een oogopslag de dood
hoe soepel toch die gouden ring
hem om de vinger wond
je de herinnering laat hier
rust een vadersdroom wat uitgeblust
~
de zon kwam boven de nevel op
koeien herkauwende pootloos
met de kop nog boven de mist
die met trager schuim
de Hollandse dijk afliep
het werd ochtend alvoor je sliep
maar nu de aflossing nog
een nauwgezette tijdschrijflijst het wachtschriftuur
het dauwpunt hier een smeltpunt daar
de ovens laaiden al te raar vuurspuwend op staal
waar gesmolten koolteer moddervet
de hel uitbeeldde van de pret in destillaat
veel vroeger dan dat verwacht lag de vent
geheel in anhydrid verbrand
op een enkele plek na
waar z'n oude legerkoppel zat
en je aan z'n ziekbed zag
hoe smetteloos wit zijn huid ooit was
en je de toekomst somber derde graads
ingewikkeld met wat verband in een oogopslag
de dood injoeg terwijl jij je candy pornografie
nog wist van de zoetige morsigheid ziek
die jouw knaapse vrolijkheid liet
verstijven achter die vreselijk
grote hoeveelheid pneumatiek
dat uitwees dat alles ongeheeld
anders afliep en je schaamde je diep
voor de geur die jezelf naliet
