om niet teveel op hem te lijken
voelde ik mezelf bezwijken
onder het alledaags geweld
der dingen waarmee zo gerieflijk onderscheid van jaren
vanzelfsprekend leek
het verzet van generaties
week onder de indruk
dat ik zag verschijnen
waar hij eerder liep
ik nu aan voorbij ga
hij mij riep je komt
me nader zo bekend
voor meer dan onze schaduw
waar ik kopschuw nog naar opkeek
hoe handen konden raken
met loslaten verloor ik
mijn evenbeeld uit het oog
we trotseerde jaren samen
ik hier met de hereniging aan jou
hoe zou jij het maken
wanneer wij
samen konden waken
over wat ons bindt
