Woud der verwachtingen

Toen het nabestaan begon

Er was geen vuiltje aan de lucht
alles rook nog nazomerse bloei
de zonnebloem scheen de overhand
en aan boord bood de goede hoop
zicht op een bestemming lager
bij de grond dan de hemel kon
vermoeden waarin iedereen zich
bevond toen plotsklaps hij over
de beeldspraak begon waaruit
de dood het leven kwam de liefde
werd geschapen in de poëzie
die uiteengevallen neerkwam
tot uitdrukking in een lijkenlucht
ontsnapt uit blik bijeengebracht

Inktzwarte poëzie

De nacht was beter dan wat het voortbracht
er was niemand dichter bij't graf  dan de poet
die in barensnood uitkraamde dat hij liever
was dan menig eerder geschreven bundel papier

men jubelde het uit die nacht dat hij doorbrak
van alcohol en ander geestdodend middel
bedwelmd in nevelen gehuld doorschijnend
chliche en onderwijl uitriep het is volbracht

de schoonste ster aan het filiment schitterde
stralend toen hij neerviel het was godsstraf
de nacht deze nacht dat het was volbracht

de nacht dat de poezie stierf had niemand

verwacht zo zacht doofde het anpubliek
niemand sprak zooorverdovend als dat
kinderlijke onschuld er vermoord bij lacht