Wanen van het dagen

Er heerst een denkbeeldenstorm in mijn gedachtengang
alles gaat daar aan de loop op mijn gehoorsafstand
flarden scheerde rakelings maar schamper tegen mij
ik was ontdaan in plaats van wat ik had opgedaan
het moest wel haast tegendraads m'n droomwereld zijn
zelden was ik zo verstomd stil blijven staan
ben nadien steeds vaker achteruit en
sindsdien ben ik er maar vanuit gegaan
gedoofd gelijk een vage puinhoop onhoorbaar
op enige licht bewogen herinnering ontroerd
geraakt en diep getroffen daarin blijven liggen
tot ik wederopstond in mijn herboren zelfbewustzijn
waar ik steeds minder zijn maar eerder meer is
dan ik ooit was geweest.

Voorwaar

De wind zwakt af
ik zag hem net
gaan liggen
in het gras
pal naast
het zojuist
afgewaaide
afgestorven
beukenblad