Ik keek een berk diep in de ogen

Hier rimpelt de tijd nog
erdoor en sloot me hierbij
uit

dat vrouwen huilen is
tot daar aan toe
maar bomen doven al
't verdriet dat hoorde
nog

maar luister eens
ik heb iemand uitgelaten
die niet meer op mij paste
kijk daar dwaalt uitgevreten
onherkenbaar ondenkbaar

ik kom er ook
vanzelf wel uit

Dat de lucht luistert

kijk je niet meer op
bij't ontwaken kleur je
de werkelijkheid in
sta je op-
lichtend even
stil bij'n verschijnsel
dat aan je voorbij
een eigen leven
leidt ook alleen
maar af dat is
het nooit

en adem je
langzaam
deze weg af