wAtErVeRf

 

Oh ja zeker

Hij houdt van lillerig vlees
hun drukwerk spreekt boekdelen
je kunt er niet om heen
wanneer, met blosjes
op de wangen, je
het gladde van hun gezichten
als woorden in gedichten afleest
het glimt je tegen

kleur bekennen is het levensteken
dat schaamrood zelfs zwart
gemaakt nog maagdelijk wit ziet
neem het ze niet kwalijk
dat borsten dansen op de zwaartekracht
en soepel los waaien onder handbereik

je houdt het niet tegen of je wilt of niet
dat op maat van de muziek om heimelijk
te bewegen rond hun middelpunt
hoeveel overtallig vet er ook om zit
blijven zijn woorden wellustig spelen
in de voornaam die op de mijne lijkt
verschillen wij niet veel meer
dan een letterteken
al met al die tienen
zijn wij geen landgenoten meer
blijkt hij eilandbewoner en ik ver weg
gelijkend op een afscheidingsbeweging

hij vurig gelijk een Spaanse wegslak
draaft als een paard uit het grijs verleden door
hoe donker niet duister is
maar puur geweten
de dichter
die de branding
rondom zijn kusten weet.

trektsterkte zeer gewenst