De staat van ontbinding

Het lag op schappen voor de hand
het veelvoud van verbinden
in onomwonden zinnen
veel slechts geschreven

om de zin daarin weer te geven

ietwat opgewonden raakte het
verward in ogenschijnlijk niets
kwam de wijsgeer op de proppen
om de lustverwekkende zin

weer zin te geven daarin
wat onontgonnen bleek
het hunkerend lijf met leden

die samen weer samen het kunnen
wat zoveel eerder werd bedreven
het genaakbaar meer gelukkig zijn

Mannen uit het kamp

Ze hebben iets aan hun oogopslag
daar druipt wat melancholie uit
een smeerseltje verstild verdriet
dat niet te stillen is zo als 't ziet

het gebroken oogwit adert rood
zo nu en dan wanneer met lede ogen
het leven zich weer tegen hen keert
gaan zij tekeer hoe zeer toch weer

het verleden weent
went ook niet
neemt geen keer
het gaat tekeer

de mannelijkheid loopt
haverij op mettertijd
die nog steeds verstrijkt
terwijl de vrouw
geen troostmeisje
meer beklijft