De man

Er is een man die wat rondloopt

in gedachten over telkens dezelfde weg

komt hij terug op een punt

waar hij begon die plaats

waar iedereen kon komen

waar eenzaam zijn bestond

daar is hij van vertrokken

gewoon naar binnen toe

gegaan geen bank meer

om te rusten geen voet

meer tussen de deur

de gordijnen werden

gesloten niemand

trad daar nog of bewoog

hij had zich van de wereld

afgesloten achter z'n oogleden

bewogen enkel nog zijn ogen

hoorde hij slechts wat erbij

hoorde het geluid dat bloed

maakt open wonden maar

niet rood hij noteerde lijnrecht

in zijn woorden wat aan de weg

gezet kon worden voor de vuilnisman

verder zag hij wie hij niet was

maar niet bij hem hoorde en

stoorde zich op de punt aangekomen

er geen moment meer aan

dat hij de man zag rondlopen

in een gedachtengang

malend in z'n woorden

waar niemand bij kon

hij zelden nog alleen

naar binnen ging 

erbij kon horen hoe rustig

hij daar niet mee zat

dat zijn wereld werd

omsloten door zijn

gedachten heen gedicht

uit vlees en bloed gestold

geronnen zwarte korst
zoiets gemorst dat veel
weg heeft van verdwalen
op een stip die daar
is neergezet.

De moraalridder harnast zich voor het jonassen

De waarheid is verworden van lieve deugd tot onbetrouwbaar maatje
waar schuchter tegen aan geschurkt wordt door boeven en vandalen
of iemand die nog wat in pacht heeft zonder het terug te betalen

het is balen dat de leugenaar overleeft met schetsen en gekscheren
waarheden handelswaar tegen betaling om te zetten is tot een product
spelen ondeugden deugniet met een naïef maar ozo vriendelijke dief

van de gemoedstoestanden die nog wat zijn blijven plakken
in gehoorgangen oorsmeer voor de trommelvliezen die al weten 
wat verliezen is. Tot horensdoof en dol woekeren de geldwolven 

om wat luttel gewin. Smachtend lurken ze aan de tepels waar nog verschraald 
de zure room van afgeroomd is tot een topje van een ijsberg op globaal 
een opgewarmde planeet. Het interesseert ze geen reet hoe meedogenloos 

het woud van waarheden is gekapt tot plaag van opborrelend koolzuur  dat de aard der dingen 
aantast tot een paar brommend grommende Ferrariteiten die bloeddorstig van begeerte haatdragend maken van alles wat zo onschuldig naakt nog eerder het maagdelijk meisje was 

voor zij de vete baarde met haar zonen. Een zooitje mannelijk genot dat vrij hormonaal de boel verstiert met totempalen en pervers pekveren getooide maatwerkjes om hun afgetrainde lijven gladder en gesmeerder hun tong bezeren aan de smaak van digitaal verstrikte kapitale zekerheden

 waar een wereld aan ten ondergaat.