Nooit te vroeg van nature

Zelden en dan nog komt onverwacht
een witte nacht in pegels aangevroren glas
dat lot uit de loterij wat liefde voor de kans
getrokken maar onverschrokken droom
die uitkomt als de eigele winteraconiet
jawel het is niet wat verwacht
dannog een kansberekening die
levenslang beklijft
het vege lijf valt in het niets als bruidegom in zwart habijt de spijt ook onder de nagelriem verbijt
hoe maagdelijk ook de koppensneller rap
iedere illusie vertrapt waarop nog werd gehoopt
dat lente altoos ijdele hoop verwekt
bij iedere ontluisterende knop
dat weer de bode blijkt
van het ongeboren kind
dat sprekend op de ouder lijkt.