Ik zou

Maar gister even niet

onderbroken was nieuws

de gehavende mens

thuishaven of vluchthaven

overal brokkelde leven af

de beelden waren niet

aan te slepen verhalen 

schoten tekort waar

bommen-mensen

vastnagelden

het stof wat opwaaide

deed huiveren 

maken tongen los

bevochtigde ogen

van de onbewogen

toeschouwers thuis

waarom toonde

rouw en smart 

zo wreed verstoord

de rafelranden

van het gezond verstand

dat haarscherp kloofde 

op de gevoelige plaat 

hoe rood bloed toch

vloeide op de vuile grond

de psychiater in wording

ontleedkundig haar ziel

ontblootte op het nieuws

met pornografisch naakt
tot de oksels toe

haar hulpbehoevend leed

dat toonde hoe begaan toch

de wreedheid zich ontplooide

geen detail werd er gespaard

alles moest met vlooienkam 

geopenbaard de jeuk tonen

van het openbaar verstoord 

leven wat leed heet dat met
geen mantel der liefde kan
worden toegedekt vandaag.