Duisternis

Ik heb nog wel een paar ogen over
die goed staan in het donker
ik zet ze maar niet op
omdat zien nu eenmaal niet
mijn sterkste kant is
In het duister en ben daarom
liever nachtblind verder

R

Kers

Je zou boom kunnen zijn met bloesems,
die schaduwen werpt op het witte zand
waar dan kleine lichtplekjes branden
langzaam wiegend verraad de zon

je zou de toeschouwer kunnen zijn
die zegt dat de wind verraderlijk spel
speelt om alles op scherp te zetten
met wat beweging zoals leven betaamt

blijkt dat stilleven jezelf weer te geven
dat nogal bewogen is verlopen bij't stil-
staan uitwuiven van de zon die weet
heeft van die dingen of wat ons beweegt

wat je al niet zou kunnen zijn met willen
pitten van een sappige vrucht of schil
ergens gewoon opnieuw beginnen met vergaan
of domweg zitten kiemen op een stam
waarbij vergeleken je weer boom bent

Overhoop

Doel geschoten voltreffend zo die roos
een keur van kansen in het missen
iets gaat over het hoofd gezien worden
is zijn het enige gemaakte punt in grammatica voor de verweerden
leefregels waarlangs over hoop gespannen wordt tegen neerslag van
enige betekenis waarbij de keuze achterwege blijft met haringen tegen
het verwaaien opdat palingen meer houvast bieden in ontvangen van het
zeker heden zonder er een zwaluw aan ten grondslag gelegd is in
genagelde eeuwigheid
een beest dat op gespannen voet leeft lijdt ongetwijfeld
al is dat boven het deurkozijn geslagen nijdig dat het voortleeft
razende verwachtingspatronen door de vlerken heen nog zeer bewogen
tekenen van de zonovergoten droogte van zijn gehemelte waar de tongval is gesneuveld.

R

Hooglied

Ik stak m'n hand onlangs
in het stromend water
naar wat later bleek
toen ik beter keek
een poel was
door beroering
kwam de beweging
er zwom een vis
het heen en weer
maar dan in cirkels
trok hij (dat kon je zien)
banen zeer bewogen
meed hij contact
met deze fantast

die slechts op aandacht uit was
terwijl de poel al niet bestond
bij nader onderzoek wat glas
spiegelbeeldig een kerel uitgedrukt

draaide daarin gewoon wat rond
geheel en al met zichzelf verrukt
stroomde niets dan zijn denken

kringetjes die licht aandacht schenken
aan de oppervlakte van de ruit
weerkaatsend het bekrast gelaat
dat daarin goed bewogen staat.