Ophokplicht voor pluimveehouder

Hij hield innig veel
het weengebeente van smetten vrij
vermeed de streek
waar al het leed zich voor deed
als de pest bevreesd
dat het gevogelte ter ziele vliegt
is hij aan huis en haard
gekluisterd mensonwaardig
vervreemd van menigeen
waarmee hij eerder
zeer bevlogen en gewiekst
nog zaken over levende have deed
als dief van eigen portemonnee
biedt hij z'n kroost nog perspectief
het moet gezegd
het is de kuikens ontzegd
wat al is hij nog niet besmet
zit met iedere scheet hij
zich op te vreten
van vege tekenen
dat frank en vrij
vrijwel ongedeerd
gevederd overvliegt

Steek nog eens wat op van doden

Ze hebben de tijd lam gelegd met te verdwijnen
Er was iets voorbij gegaan met zeggen en schrijven
Geen jaar deed meer ten zake met afscheid nemen
Kan er geen recensent meer tegen op met tijddoden
Eenzame lettergeesten zijn ze voortaan gebleven
Nee dan de uitbehandelde man aan de andere kant
Juist dat er halverwege een eeuwwisseling is
Is er een bom met doodgaan in geslagen zowel
Jammer genoeg dichtbij huis als wereldwijd
De nietszeggende essayist tegen over dichter bij
Een ongeschonden mens dat heen geschonden
Vier en vaardig spelend kind met woordenstrijd
In het mistig vergezicht van vrij geploegde meeuwen
Jeugdig niet meer thuis is in deze grensstreek
Fraaier dan het strijdtoneel waar iedereen verliest
Toch grijpt het naar de strot hoe kip noch kop
In beginsel uitgelegd is als lege dop van heldere taal
Gewoon klip maar klaar een warme avond eindigt in
Een kille nacht het flikkerend kaarslicht wakend slaapt
Rustig overleed het vodje papier opgebrand in de geest
Stil nu stem die zonder zin tot uitdrukking was gebracht

Voor de verandering

de ontdekking van jezelf
met op jezelf terug te kijken
spiegel ik me in de ander
die ik daarin ook was
keerde je binnenste buiten
waarin niemand anders is

Zeespiegel

waarin ik mezelf weer zie
rijzend op verlokking
zwelgend slag na slag
zijgend tot getijden diep
eb weerkeert in overvloed
geen tijd ligt daar nog
aan de golf ten grondslag
die tegenslag weerstaat
in het eeuwig deinen
wieg ik mezelf in slaap