Stel

je staat op eigen benen
de wereld is vertrouwd
je bent in staat gesteld
te weten hoe begrijpelijk
toch alles in elkaar steekt

tot naar wat bleekwater
bleek uit oma's keukenkastje
je opbreekt en niets meer
nadien vanzelfsprekend is.

foto van niets

Peace in mind

Ik heb er wel vrede mee
dat op een zeereepje
een slachtpartij verkozen is
boven baden op de kust

ik heb er wel vrede mee
dat in een grensstreek
een taalgemeenschap
neergesabeld is met
rondvliegende lichaamsdelen

ik heb er wel vrede mee
hoe een woestijn verzand
tot bloedbad in naam
van een of andere heer

ik heb er wel vrede mee
hoe al die vredevorsten
heersen over geloofsgenoten
die onverdroten worden afgeslacht

ik heb er wel vrede mee
dat zovelen op drift
geraakt of ook getroffen
zijn vervreemd tot vluchteling

Ik heb er wel vrede mee
hoe stinkend ook welriekend
een handje vol rijksten der aarde
zich bekommeren over hongerenden

Ik heb er wel vrede mee
dat staakt het vuren goed is
voor het oplappen van wapentuig
dat alles uitmoord
omwille van de vrede

ik heb er wel vrede mee
om dit alles doodleuk
achteraf te lezen
in mijn achtertuintje
met de ochtendzon olijk
meespelend op m'n humeur

Ik weet het

zo net nog niet
hij heeft een oogje
en dat is niet zo raar
op haar ze oogt
er naar hij zinspeelt
met gedachten in
gedachte met hoe
een arrangement
voor hem als vent
uit de kleren niet
in de koude kledij
laat staan zitten

zonder dat zij daar
meezit of doorgaat
terwijl op z'n heterdaad
betrapt hij op schreden
moet keren waar
geen weg terug meer

is dan harde klinkers
waarop hij geland
met de moed die,
het wringt heftig,
in z'n schoenen zit
hij zijn smartphone
hoe stom ook verwenst
met nabeelden daarop
die eeuwigheidswaarde
bezit de drift die botgevierd
nu niet meer zo fit
de aandacht laat
verslappen
ach schat...