Het leven

ik beschrijf mezelf

een vraagteken

niet neerbuigend

slechts neigend 

met het hoofd

gebogen bewogen 

--
hakuna matata,

ries.

Stille zondag

in alle rust maar op gehoorsafstand 

wordt buitenspel geconstateerd 

met in testosteron  doordrenkte stem

klinkt gekrengd en ook in koor

het wilde woeste van het lege door

men zou z'n gehoor wat wapentuig

en het gekletter daardoor voor

willen schotelen in het decor

van zeventig jaar tevreden 

koude oorlog dat sneuvelde

aan de grenzen van deze 

doordrenkte vredestijd

het luistert nauw om dit gepeupel

met een borstlap vol blinkend geluk

te eren met de kogels in de kop

waarmee een vijandsbeeld ter ziele

gaat dat eens zo schoon genoeg 

van al die volvreten vrede heeft

--
hakuna matata,

ries.