Drukker, steeds harder drukker

Tussen het avond oplichtend schaamrood
ligt daar ogenschijnlijk schijndood
op de boekverbranding in barensnood
met zand in de ogen gestrooid de drukker
van het onvertogen woord

met de toets van onvermogen nog voor ogen
in een laatste ademtocht door duinpan
kookketel uitgerookt verlangen te bezien
hoe godvergeten toch dat woord

vlees noch vis is maar een onversneden taal
die niemand meer verstaat dan de stomverbaasde
letterdiabeet met meer dan uitvergroot onvermogen

alles vertaald in uitersten van zeggen schrijven
nullen en enen wikken en wegen maar onversneden
waar of vals niets heel laat van zijn laatste wens
om opgebaard in het geheugensteuntje

nogeens zo nu en dan zijn geest te laten schijnen
op de zekerheden van het houvast dat ooit zo mooi
de heilige schrift voorloog met menig oorlog
uitgevochten taalstrijd om het innige wat hij hier was

een drukpers uit het middenoosten met aan zijn zijde
de man uit het avondland die iets te laag was ingevlogen.

Mettertijds

Tussen de ravijn van borsten
door over de marmere galerij
van aan gespanne ingewanden
op de laagvlakte van de maag

aangeland en verder afgedaald
waar de scheerder eerder al
de weg plaveide over de gloeiing
van de venusheuvel verdwaald
tot in het diepst van een gedachte

neergestreken in een eindeloos
bevochtigde droom vanwaar uit
bij't ontwaken sluimerzacht
het kind ontwaakte
wat daar uit nog
ontsproten lag

R