Over evenzo een schim de horizon vertekent
valt het asfalt uiteen in glansende poeltjes
maakt het groen lichter lucht zwaarder
de wind valt eveneens in slaap wanneer
het klaart wakkert het fluitenkruid
heldert de verte eerder nabij
in het klein ontwaakt het water in de goot
het stroomt zoals je klaarwakker
geven stenen weer de zachtheid die je weet stralend
in een glad door getrokken spoor
waar de zon in thuis hoort zag ik je
met jezelf verlegen
--
zondag 30 mei 2010
Bij't droogvallen
Het brakend land nog nakend
van het water rijpt gestaag af. Ik las van
Beets hoe ooit eerder moerasandijvie,
weelderig gewas, de voorheen zo
zoete plas, bekleedde, wat eens
het Haarlemmermeer was. Nu weerom
bemalen in deze zuiderzeebodem uit zaad
op schoot een gele oceaan aan
bloemen tooiden wat ooit van water
bevangen was. De droogmakerij had
voor het laatste nu toegeslagen
al blijft het ver beneden peil
maakt deze composiet de vooruitgang waar
dat dat in de eindigheid van water
Flevoland schiep.
Trof onlangs nog een verloren exemplaar
aan een oever in een rietkraag
er wat bezopen bij staan.
--
van het water rijpt gestaag af. Ik las van
Beets hoe ooit eerder moerasandijvie,
weelderig gewas, de voorheen zo
zoete plas, bekleedde, wat eens
het Haarlemmermeer was. Nu weerom
bemalen in deze zuiderzeebodem uit zaad
op schoot een gele oceaan aan
bloemen tooiden wat ooit van water
bevangen was. De droogmakerij had
voor het laatste nu toegeslagen
al blijft het ver beneden peil
maakt deze composiet de vooruitgang waar
dat dat in de eindigheid van water
Flevoland schiep.
Trof onlangs nog een verloren exemplaar
aan een oever in een rietkraag
er wat bezopen bij staan.
--
Abonneren op:
Posts (Atom)