maar altijd iets van achteraf wat paste
bij halverwege of bij't ongerijmde af
zoals bij nooit gedrukte dichtbundels
op m'n lijf geschreven
altijd bij de beesten af
waarin ik mezelf ontregeld weggaf
gelijkend op spagetti sliertjes
of rafelrandjes het paste tollend
wonderwel op de tanden van de vork
maar telkens weer die eindjes gelijk
samba pa ti op lotus je hoort
in alle toonaarden dat iets niet klopte
toch speelde op gehoor de klank
weemoedig door dat het werkte
halfaf dat is het: nooit perfect
tot in de puntjes maar toereikend
zoals het hoort met vraagtekens
omgeven of het nou wel goed was
of juist net niet helemaal bij je hoorde?
meestal hield hij van wie het bij hem
uithielden al vroeg je je dat ook weer af.
--
