Het midden houden in haar stoutste
dromeen waar een gordiaanse knoop ligt
dansen maagdelijk nog de oudste
wensen waarmee zij het nog verricht
om niet slechts door het bos te wanen
vluchtig dwalen door het schimmenrijk
zo het onsterfelijke vlees te vermanen
dat levenloos in haar zo schromelijk
de bijslaap erin overmand van lust
met speels gebaar haar ranke hand
in een oogopslag de ilussie kust
sprekend lommerrijk van't verstand
dat minzaam waken van intenser zwijgen
geen mansoor nog beroerd haar twijgen
helderder nachtelijk in haar lichaam zweven
is eeuwig de opstand van het even