Ik had behoefte aan een standpunt, zo een die ferm achteraan een zin kan staan.
Eentje waarmee ook ik een punt kon maken, in die zin dat het een ander verband betreft.
In vrij Nederland is het niet moeilijk zulke zaken voor elkaar te krijgen, stippen zat te plaatsen op de kaart.
Zo ging ik dus te werk met bladeren, in al mijn onschuld sprak onwetendheid zich uit.
Trof pril nog hoe een achterstandmeisje uit haar doosje zilverzand toverde om zo ook op deze verder blauwe dag op het strand te kunnen spelen. Desnoods boven op het bordes van haar vervallen portiekwoninkje, waar mams de vuilewas weer buiten hing.
Meisjes zijn in trek op deze warmste week van zomer 2013, want ook hun plastiekpoppenspeelgoed trekt de aandacht. Nu bleek dat kunststof meisjes eensklaps tietjes hebben boven een wespentaille, zo waren ze meer in trekt bij dromende leeftijdgenootjes. Een man uit de VS, die tekenfilmpjes aan de lopende band maakt, is daar uit verveling mee begonnen. Gewoon sexy dollen, omdat ze zo aanslaan bij lotgenootjes die nog niet gezien worden door de ogen van dé man.
Verder heb ik nog wel gelezen over baarlijke nonsens van burger-vaders en -moeders die bijna gelijkwaardig waren aan de thuishulpjes van hun onderdanen, waar zij publiekelijk leed mee deelden. Ze zijn wellicht ook met plastiek uit egoland gevormd tot raadselachtige, aan ambtsketens gebonden, wezens van hun generatie. Wellicht potentieel kandidaat om gezaamlijk op te trekken met ambulance personeel om zo beter te doorgronden hoe geweldig de samenleving is, wat zeker actueel is deze dagen.
Ik verkoos niet verder te lezen, de meisjes waren nummer een deze week. Al werd er eentje van 10 in een kerk aangerand door een uit het systeem van burgemeesters ontsnapte voortvluchtige vreemdeling die wat lastig in elkaar stak, gelukkig met kennisgeving van de ambtsdragers.
