Het waar heden

steeds meer tegen woordig
minder meer wat nog telt
mening geven uit verveling
dat nu afspeelt in valser toon
wordt de maat gemeten
een ieder gelijk hebbend
is geen vraag maar litteken

Wee gebeente

Voor de zwijnen door het land
liep de tekenaar langs de oever
wee het gebeente tot het bot

het verhaal vertelt de rest
hoe vermist en ook verdwaalt
een meisje toch verloren raakt

oerwoud van gedenken
wild woest gezocht en zweeg
het leed dat is gevreesd

beek kabbelt zachter water
ontraadselt bloot gelegd feit
weefsel dat zichzelf verraad

meisje dat nooit aan kwam

vertrok veel eerder vandaar

onverwacht wreed vergaan.

Niets meer ontdaan
zo zeker 
dan het gebeente 
van het bestaan