Het antwoord viel

in goede aarde
kiemde en schoot
wortel rondom
vragen die bleven
steken in de grond
de boom die daar
op groeide hoger
dan de vrucht
kon dragen rijk

de loot brak
onder zwaartekracht
zo ook de hoogste noot
te pletter viel
sloeg aan de voet
het stam-rot open
tot in 't vermolmde hart

de rots die restte
zonder vraag
zonder antwoord
zonder meer 't einde.

-
R

De uitgekookte afgemetenheid van een kuipje appelstroop

Alles past of valt
op zijn plaats
aan toeval wordt
geen lot geweten
noch toe gedicht
men is tevreden
(op het eerste gezicht)

maar verveelt alras
bij weten hoe ongepast
de merel in de lentezang
omgeruild met keelklanken
de huismus aflegt
tot staalblauwe hemel

waar achter glas geborgen
de immobiliteit toeneemt
in deze vakbekwame ruimte
waar toch de gevleugelde
mobiliteit een plaats verdient
oogluikend bekeken zonverlicht
de dag in stukken breekt

terwijl ongehindert de fietser
doortrapt zonder het besef
dat luistervinken daar buiten
voor hen de boel opluisteren
is binnenskamers de tijd bevroren
in getjip van de ademhalingsensoren

men mist de uitstekende geur
van brandnetel rond schietwilgen
het versieren van de stoeptegel
de aanhoudende aanwezigheid
van varkensgras in duizendknopen
het vraagloos geurende balsem
van de doorgeschoten populieren
met welkeender lot bezegeld
de tijd verheelt hoe 't vlieren
vergaat als dadelijk paars
vruchten tooien in
een stralend wit gebit
de glimlach van ochtendgloren.