Ginds wat Hinden

De kim dat reepje licht dat door de mist het land versiert
wat schichtig op het eerste gezicht verschijnt de hinde
op de kale akker waar eerder nog de goudaar wuifde
maar naakt en welhaast onbeholpen dit wicht haar
hoofd met wat gebarentaal omgeven neigt
soms opvallend licht keerzijde zij zich witter
de spiegel waar zo weerloos haar aanwezigzijn
bewijst dat stiller riet zo roerloos haar weer
uit het zicht verdrijft op dat gerichter schot
z'n doel voorbij schiet van de loop waarop zij
op haar vlucht de spreeuwen opschrikt
op een wolk van leven uit het land weg drijft

Verstuurd vanaf mijn iPad

De vervreemdeling

Ik ben de ramptourist die aan uw tolerantiegrenzen verschijnt
de badgast die aan uw kustplaatsen getijdenwerking geeft
die leeft van noodzaak en op u kost de pot verteert 

uw bestaanzekerheid verbleekt terwijl uw vruchtwater
doorbreekt verdrink ik m'n kind in de barensnood 
die bij u strandt en ons een verschijningsvorm geeft

ik ben dat randverschijnsel dat bloedrood naaktstranden van waarheid  
kleurt met het stukje ondergoed dat aan uw scheermesdraadjes geregen 
zit dat vleesrestje in uw gebit dat stierlijk vervelend uw mondhoek
vertrekt tot grimas op uw gezicht met mijn aanzien van het gelaat
wat mij aanstaart alsof ik de vervreemdeling ben die u niet ziet