Arm

Hij heeft geen cent te makken
maar loopt over zenegroen
gebroken takken penningkruid
te vertrappen op goed gelukkig

R

Date

Vrouw fris
Man biertje
Met wat er
Uitsprak samen
Bitter garnituurtje
Vanzelfsprekend

R

Moeder

Aangeboren huisvlijt een levenlang afleren
om tot slot mij met kantklosjes liet zitten
naast een borduurkussen op je wang
met schering en inslag haken en ogen
garen spinnen was een tour
uit godsdienstige overwegingen
zo ook blokfluitspelend kinderen verwekken
om nu eindelijk volwassen droog achter de oren
in het leven te staan een kunstwerk was
als alle kiezels in beton verankeren
op de voetenpaadjes naar je vakantiehuisje

dat als tweede huid in Speulderbos bijeen gesprokkeld was
een huid dat als doodskleed je gegoten werd omsloot
met zwarte plekjes de angst dat vergiffenis niet toereikend was
voorbij je graf toch die kerkelijke zegen mee kreeg met zielenrust
in woorden eenvoudig te verstrekken in daden wel eens straf

immer in zonden ontvangen blijf je trouw aan de geboorte
dat verwekken onzedig lekker schunnig kinderen opleverde
die geloof ik niet meer zijn wat je ervan had verwacht
maar gelukkig is kennis van goed en kwaad
niet alleen appels met peren vergelijken tegenwoordig
bleven je handen onzichtbaar straf troosten maar milder toch

Vader

Uit hout en een stuk gesneden oorlogsverleden
dat nooit te sprake kwam en ongeneeslijk ziek in een kp* paspoortje lag
te koekeloeren
zijn handen hadden kneepjes van een vak,
ambachtelijk bijna kon hij kindjes glas blazen
gelijk de kolfjes naar zijn hand
zo bespeelde hij in die zin met muizenleventjes
raddraaiend op laboratoriumschaal in later jaren
met in witte stofjas gehulde vragen van medische of andere aard
van leer was hij rechtschapen en in die aard gelovig ook
niets mocht of moet gevraagd beleden worden
vooral zonden leden daar nogal eens aan
pensioengerechtig was een onlosmakelijk deel
dat via fiets solex automobiel verkregen
met jaarlijks vroeg op weg en laat thuis
door op en neer te rijden
het leven versnelde meer en meer met tv kijken
hij vertraagde langzaam aan terwijl ik zijn kop vast hield
hij de steel en de pijp aan Maarten gaf in goede handen
naar ik meen er op vertrouwend
dat de kerk geen windeieren heeft gelegd

*verzet