dat nooit te sprake kwam en ongeneeslijk ziek in een kp* paspoortje lag
te koekeloeren
zijn handen hadden kneepjes van een vak,
ambachtelijk bijna kon hij kindjes glas blazen
gelijk de kolfjes naar zijn hand
zo bespeelde hij in die zin met muizenleventjes
raddraaiend op laboratoriumschaal in later jaren
met in witte stofjas gehulde vragen van medische of andere aard
van leer was hij rechtschapen en in die aard gelovig ook
niets mocht of moet gevraagd beleden worden
vooral zonden leden daar nogal eens aan
pensioengerechtig was een onlosmakelijk deel
dat via fiets solex automobiel verkregen
met jaarlijks vroeg op weg en laat thuis
door op en neer te rijden
het leven versnelde meer en meer met tv kijken
hij vertraagde langzaam aan terwijl ik zijn kop vast hield
hij de steel en de pijp aan Maarten gaf in goede handen
naar ik meen er op vertrouwend
dat de kerk geen windeieren heeft gelegd
*verzet
