donderdag 19 augustus 2010

Loslaten

Wanneer de dood je op de hielen
jij daar dan nog niet mee zit

een koude rilling op je tongriem
mooi weer luidkeels opspeelt

er rispt iets op dat riekt naar lijkvocht
maar scheelt ziet uit een ander perspectief is

de raaf die zwart rondvliegt heft je zwaarte
kracht op waardoor jij het tegendeel bewijst

een zware last is vreemd genoeg geen ballast
die gebukt je zielentogend achterna zit

Vaste vormen

Het houvast is aangrijpend
enigheid wordt doorvertaald
in innigheid het spelenvaren

van omwinden en opwinden
ingewikkelt woekert weelderig
dubbel vrolijk verheerlijkt

zonder uitzicht komt inzicht
lachenbekkend uit het matras
opverend behendig aanzetten

verheft het vruchtvlees smakend
een zoete nagalm in beklijven onuit
wisbaar opgeleukt in klederdracht

handwerk met liefde veel verzet maakt
afscheidnemen tot onbegonnen gebied