Je denkt aan Assen en trapt er in.
Het was van eerder, "toen".
Daar ging het over, en, je raakte
er niet meer vanaf. De woorden
zwermden als wilde bijen die zin
hadden gezet op een nieuwe taal.
Beschreven op een presenteerblaadje,
soms zelfs op een repetitiestand.
aaneengeregen invlogen tot een hoop
van leven in een klein verband.
Ik zag het wel zitten
in die geest
van wedijveren met de noodzaak
van liguster luisteren in de haagpreek.
Of dan toch nog het laatste woord hebben
bij de man die vrij dacht te zijn. Maar even
zo goed z'n engel voorbij zag komen.
Naar later bleek, de koningin. Die was
er wel eventjes op uitgetrokken
toen ik nog zedig toekeek
naar bestuivingsmechanismen was zij
in hogere sferen
in totaal andere orde
aan het bevruchten
geslagen.
Ik stond
gebeiteld aan de grond
genageld bij de drachtplanten
nadien mezelf slechts af te vragen.
