Haar volta

Daar ligt zij dan
Mijn lang en uitgeschreven vers
Zo onverzadigbaar was ik met haar
In een enkel nachtelijk uur
Tot klaarkomen in de weer

Ik heb de woorden
in paren uit haar mond gespaard
Zelden was zij tot meer bereid Dan nu 
ik haar dit op papier hier toevertrouw

Ach waren wij maar in de regel
Meer dan zingevend in de weer
Dan waren wij nu nog zo ondoordacht
in dat gevoel één brandend vuur.

Oostvaarder

Ik ben de dijkvoet afgelopen
over rendiermos gegaan
veel is daar van afgestorven
terwijl raarsoortig mensbeeld bovenlangs holde
draafde alles verder voor paal gezet gewoon door
hebben de bevers evenals de paarden
de bomen ten dode opgeschreven
hoewel het houtopslag dat tegen sprak
vloog een roofvogel mijn gedachten ontnomen
steeg de winter hoogverheven op de vlucht
de laatste afzetting van mijn natuur wordt goed begrensd geslagen waardoor mij de vrijheid hier is ontnomen
Ik ga op de vlucht voor alles
wat mij eerder bond
aan deze ongebreidelde spontaniteit

ooit zoveel bestaansreden had
verschaft toen ik nog niet maalde
om de kunst van nabootsen
die hier wordt vastgelegd gelijk
een afgerichte dolle kettinghond

Stonefree

Zacht ik heb het in mijn handen deelgenoot gemaakt
Mezelf vorm gegeven
Hard gemaakt door de tijd erin
te verwerken
Gedachten die ik er versteend in
achterliet
Schiepen mij die ik
daarin had vorm gegeven
Leven dat ik buiten mezelf om gaf
maar nu met beide handen weer afbrak
Gruis waar geen brok van in de keel
nog enig woord daarin herriep
niemand heeft er om gegeven
hoe ik de steen verwierp.
Uitdrukking ja ik
had mezelf er in weergegeven
tot slot ook in weerlegd