Ook van doven ga je uit.

Je gaat van alles uit,
iets voor het leven of zo iets
als vanzelfsprekend of zo
van dit tot je pensioen of
zo als je ziet is niets zo
maar aanneembaar of
een sleur waarin je zo
maar meegesleurd
wordt of op jezelf
teruggeworpen
naakt ontdaan
de werkelijkheden
weer aan de lijve
ondervindt zo
of gewoon zo
of nooit weer zo.


Maar waar zo,
waar ga je eigenlijk
niet vanzelf vanuit?

Urbaan

De man met een stadsgezicht keek
glashard tegen de vensters aan

van zijn hersenpan
door z'n dakraam
schonk hij't waterhoofd
uit z'n straatbeeld
aandacht met wat overliep van pleinvrees
in de tijdgeest van het bevrijdingsfeest

De man met een stadsgezicht bleek uit
kinderhoofdjes in de slop te bestaan

klinkers tot glad
zwartvergeten zijn
geasfalteerd in
schokkend beleven
waaruit een diender met z'n knipperbol
zwartwit oversteekt in klaaroverspelen

De man met stadsgezicht scheen licht
over de slotgracht van de drenkeling

die daaruit gelicht
doodlopend afdroop
in smalle stegen
van gladvergeten
balkonscenes op betonrotvrees en af-
brokkelend naar intuinsteden geweldplegen

Hét laten gaan

Laat eens eventjes wat lopen
Laat het eens eventjes gaan
Hecht niet aan kom los ga
Bindt niet aan patronen
Maak een steekje los, ga!

Geen touw aanvast te knopen

Het leven is een armtierig schijthok?
Zet dat het leven eens op z'n kop!
Heb lak aan spijsverteren op u gemak.
Ga dan eens op een houtje bijten.
En kots gewoon op al die shit,
die u veroorzaakt in normale zin.

Leidt geen twijfel, maar lijdt daaraan,
naar hartelust en zie't onverschrokkene
tegemoet met tegenzin verkregen
levensgenot waar eerder ook u
langzaam terend aan kapot ging.

Maar bovenal verslonden werd
in de hang naar meer en ook
de weg naar boven toe geplaveid
bleek met pek dat kleeft
aan de teerling die geworpen
nooit u de ogen geeft waar
u echt mee uit kijkt op het leven.