waar zij op ligt rust
een waakzaam oog
alles tolt gewoon
zoals het hoort
ploeg ik voort
tot slot gekeerd
ziet zij de stok
die aan mn voet
haar doet aanslaan
tot slot gekeerd
ziet zij de stok
die aan mn voet
haar doet aanslaan
Mijn huid is mijn huis
een ademende wand
muur van vertrouwen
Waarin ik leef geef ik
als onderpand
mezelf retour
De stof die mij omgeeft
dat ben ikzelf
nooit geweest
Aan mij kleeft niets
van deze waarschijnlijkheid
ik leef want
Niets van waarde
beschrijft mijn
werkelijkheid
mijn schuld geldt
m'n overwaarde geldt
m'n levensverzekering geldt
de natuur geldt
niets geldt alleen geld