En dan lees je Hollands Diep met glossy's op je wangen over Mulders en
hun ballen. Kerels zijn het bijna zeker. Zonder poten geen tafels of
stoelen, afgezaagd....een verhaal apart. Vervuld van taal, een spel om
mee te spelen. Terwijl het juist zo goed ging tussen al die
kippenvelverhalen waar ik niet warm of lauw van werd. Een zekere
Dijkshoorn sprak nog over Buddingh die hem dichter maakte met een
spruitjeslucht.
Alles valt samen zeer gevat te lezen, vergis je niet in de pornorama
van de letteren, de beelddrager en lingerie. Ieder verhaal staat
uitgelezen goed wat actueel in de vitrine. Daar tussen zwarte
geblakeerd zilverwerk en Brosso opgepoetst koper glanst de weggelegde
proza het opgelapt gedicht. De problematiek van Kooten die de Franse
dichter uit het Engels in Nederlands vertaald herleest struikelend
over de frisson. Ik bleef steken in de wrangheid van Wijnbergen en hoe
uitgeknepen barre voets hij de PvdA beziet. Vier bladzijden
inhoudsopgaven gaat diep en kleurenblind verdiep ik mij in de zevende
hemel van Mulish die gelukkig ook van honden hield. De flutterigheid
hoe het zijn kalverliefde verging interesseerde me geen sier. Toch las
ik door. Op zoek naar dat spoorde hoop die 6,95 terug te verdienen.
Hoe toch liefde, wat nu dat toch is, terwijl vriendschap overstijgend
alles is. Uiteindelijk het ultiemste deel, het ding dat in haar gleed
terwijl zij langzaamaan zich opende, ontsloot. Dat delen met wat
liefde aan elkaar geschreven heet met hebben. Bezittelijk zonder het
te houden met wat vast in je zit, beaamde Oral. Zo terug verdiend.
--
