Mijn netvlies schraapt mijn geheugen kaal
ik ben voorwaar maar ook ten dele waar
zie geen droom meer voor waarheid aan
ben zelfs onvoorwaardelijk slechts daar
een projectie van inkomend signaal
verwerkt tot evenbeeld een schaduw echt
geen feitelijkheid in dit bestaan anders
dan hetgeen waar ik naar staar
bewegingloos voortgaand moment
waarlangs heen alleen trager tijd
nog leeft in de beleving in m'n evenbeeld
een blinde vlek die mij omgeeft
een paardebloem daarin op te gaan
is het enige wat mij rest om nog te doen
