Flauw licht

Schamper passeert een straal blauw gezicht
het dichte kroondek van de bomenlaan
waardoor geen flauw idee loopt opgepaste afstand
van elkaar hun zijdelingse schaduwpaar
van weerzijde beschenen hier

past trots verweer om eerzaam voort te razen
in de kille avondlichten geen weethebbend
ongemak zeult gemakshalve mee tot halverwege
de wolkbreuk zicht geeft op maanovergoten

straatbeeld van de zelfkant die uitgehongerd
neerstrijkt gelijk een ransuil in duikvlucht moord

pleegt omwille van het voortbestaan niemand
klaagt of spreekt van wreedheden
wanneer een slachtoffer overreden wordt
door medelijden het bloed moest toch al vloeien
om het even uit de goot haar schoot
of door het hoofd van een verdacht persoon.

--

Vroeger ja, eerder ook

Probeerde ik verdriet
te verdrinken
in een fles zat
ruimte genoeg
voor meer maar paste
zo verdomde slecht
om door de ziel
te friemelen
al dat leed
wat ik mij had
te verzuipen

terwijl ik kokhalzend reikte
naar een wijder hals waar uit
vergoten alles uitvergroot
niets meer bleek in te zitten
dan tot op de bodem gaand
juist ja dat wat ik vroeger
in mij had

--

Er komt een dag dat

je met een plastictas komt aanzetten
afgeladen is de boodschappenzak
met jonge wijn en oude kaas

het hengsel brak ik lachte het lag
er net nog maar aan dat te vergeefs
of voor de geef het opgeraapt
bij een straatfeest bleef omdat
geen wijn mijn lippen leest

de kaas die brak geen vlees
met godszegen je uit mijn bed bleef
terwijl ik juiste in de vreze van de heer
niets liever deed dan broodnuchter
je omgaf met alles zonder dat
jij wat bij je had niet meer
dan een ijzer sterk geweten

hoe bezeten naar de kloten liefde smaakt
dat in een nacht vergeven te beleven valt
omdat door alles heen nooit meer te vergeten

--

Het gebroken hart

Wie houdt ernu van een hartpatient
daar houd je alleen je hart bij vast
dat klopt voor net meer dan de helft
de rest is spoorloos weggegeven
gewoon te grabbel een hartstilstand

dat klopte wel met wat er rest
een gebroken hart dat niks vermag
dan afwachten wat het nog mag

hoe deelbaar kamers ingeruimd
die nog opgelucht dat pak zijn
van het hart dat lastig maakt
wat eerder al gebroken bleek

--

De Vman

Niet dat hij, stijf in het gelid, zijn dag uitzit
de wil zelfs bezit om uitbetaald voor dit
zijn genot daar ook in vindt om klaar
te komen dagelijks keer op keer maar
weer zijn jas uittrekt om op en neer
met frisse tegenzinnen heftig tekeer
op zijn beeldscherm van leer trekt
de zin bewerkt tot ieder punt eruit
is aangestipt zijn lidwoord verrekt
aangedikte tussenzin de frisse spruit
schenkt aan het puur genot van dit gedicht
zijnde stevig stukje mannelijkheid wellicht
vannacht met ogen toe hem van puur genot
Haar voorziet van zaad van slap gelul tot slot
dat zij als dagelijkse kost ervaart uit z'n mond maar zelden in orgasmen de nacht verstomd

--

in de violen verrukkelijk verneukt

Wormgaten

De tijd dat ik daar in en uit kroop
is verleden is een dood tafereel
je ziet het op de rug en gaat
er aan voorbij het speelt
geen rol meer hoezeer
ook de oneindigheid nabij

de blinden voor de ogen
sluit met het dichten
van een kuil
waarin verdronken licht
kloppend met tijd tikt
op het onrust dat niet
opgewonden zwijgend overziet
hoe vleselijk bestorven
onomwonden ook het uurwerk
ten ruste is gelegd

--

Hard hout

De spijker ooit op de kop gezeten
kwam nu naakt uit het rot
weer tot leven

Beperkt gezichtsvermogen

kunst roest
dat is geen wonder
er rust een spreeuw op

mijn gedachten
in het verschiet
gaan daaraan vooruit
veel verder dan een handicap
op een parkeerplaats
starend naar een grauw sluier
genieten aan de zoete zee

een afgepaalde werkelijkheid
die uitzicht
op de eenzaamheid biedt