dagen

Ze sluit de dag af met een hekje
steeds verwachtte ze en telde af

kijkend op het venster
oplichtend dovend of doodstil
nabij
graaft zij
delft een gat in haar geheugen
waarin wat gewas begraven
wat een maand later lente
brengt
schenkt
het haar een troost
uit haar schoot ontsproten
nogeens deelbaar te delen
waarmee zij ook ook zij
gebonden zijn zo dichtbij
maar verder wegsterft
trager dan de tijd wegebt

ze gaat alleen
nog slapen
ongeacht
nog wat verwacht
blijft in de nacht
kinderen
van de andere dag
waar dit niet mee
te delen valt

Het mooiste wat we hebben
is wat me missen
om te herinneren
wie wij zijn

Deltaplan

Het is als water dat je ook niet buiten sluit
al is de verdrinkingsnood nog zo groot
blijft het water broodnodig stromen
door rivieren, kanalen regengoten
bakken water zwoegen langs de kust
het rulle zand tegen de klippen op
toch blijft water in laagland levend
de levensader waardoor alles vloeit
dat de schoonheid van deze verschijning is
wat let dan de gammele boot toch
om ook zo waardevol z'n levende have
aan te bieden dat met water aan de lippen
En doet voorkomen onze menselijkheid
te verliezen in deze stormvloed waar
een deltaplan het in kanalen leiden kan.