Ronkend voorjaar

De goedkoopste brandstof
knalt weer uit de demper
die astmatische verschijnselen
in rook doen opgaan
terwijl ik hier aan de blauwe
weerschijnvijver stroperige bomen
voorbij zie stromen nog niet geveld
in de gedachte dat volschieten
ook maar een gemoedstoestand betreft
met krachtdadig optredende mannen
die niets doen aan het zonnewende
keer op keer ten laste gelegd
hoe hooikoorts op te ontlopen
met zoveel stuifmeel in de lucht.

Een nagedachtenis

Ik zit hier met Vroman op m'n schoot
hij is dood terwijl ik lees dat hij genoot
van voorjaarsboden of dat dat verkonde
het is zonde om de natuur zo'n mooi hoofd
de gedachten te ontnemen of stond
alles al op papier

wat hij had uitgesproken? Ach ik vergat bijna
te leestekenen tot zonet een bruine kikker
iets te bedde bracht
waar ik van genoot
een valse noot die
zo maagdelijk iets
verstoorde

waar het hoorde met een bioloog
die hematologie bedreef
als was het een doodszonde
in die regels alles gewoon te laten
stromen het fijne weet ik er niet van

nochtans dient men zich niet
met zulke woorden in te laten of
uit te drukken anders dan te besluiten
dat de lente opmerkelijk vroeg invalt dit jaar
gelukkig had hij niets met slablaadjes
of ander pril geluk dat tot poëzie ontluikte gelijk de knal
van de ontkurkte champagne
dat schuimbekkend uit ziel
ontsnapt morsig op smetteloze
mantelpakjes die met wat franje
er nog toedoen
ook al grienden ze
van zoveel liefde
door hun toen
gadegeslagen.