met in die geest 't verhaal
dat ongekend waar
mn tweeledig
bestaansrecht geeft
zolang leeft in één boek
gebonden tussen de regels
door mijn ik in mij uitgeleend
lees ik en beleef twee
werelden in zn geheel
zoek maar vast
de vrijstaande boom
weet van alles
van de blinde muur
zie het maffe
malse gras en
weet de kamelen
staan al bij Marum
het is bijna te laat
je kunt niet meer terug
alleen maar hard
vooruit 't is zuiver
zelfmoord de trefkans
met honderd veertig
is de zachtste dood
voor zover niet teveel
schroot je in de weg
ligt van wie je te vlug
af zijn geweest
in deze puinhoop
waaruit je wanhoop
opdoemt als een vrij
gewaarde kentekenplaat
helaas is de onverbiddelijkheid
van zijn ik ben verplicht
in zijn en doe zo nu en dan
maar aan afwezig zijn
al is het maar om niet
te zijn teniet te zijn nietig zijn
zo bijna helemaal niets te zijn
gewoon maar eventjes niets
te zijn weggecijferd zijn
onontcijferbaar weg te zijn
geen getal kan tippen aan
mijn vreselijke niet zijn
geen rekening of tegenrekening
geen kengetal geen jaartal geen
burgerservicenummer geen
geldig of gedateerd of antigedateerd
bestand geen nul in iemands verstand
gewoon geen nul gewoonweg niets
weg gewoon uitdrukkingloos niets
dat is alles meer eventjes niet
ik zou zo graag meer niet
dan wel zijn
zo nu en dan eens
niet zijn en dan weer wel
zijn en dan weer niet wel
zijn om even er niet zijn