Er drijft een mistbank door het land

Niemand die het nog oog heeft voor dat topje
van de bomen die verraden

hoe diep verzonken dit land
hier ligt verzwolgen in de mist

ogenverblindend ogenblik
van opwellend verdriet

weekt  een herinnering los
van wat niemand ziet

overstijgend flets

tot schitterend vergezicht

dat ooit een toekomstbeeld
schiep toen iemand

met z'n hoofd in de wolken liep
echt alles 

voor handen bleek
op kleine schaal
van aardrijk zijn.