Verpletterend plathoofd

Zelden was de bal zo rond zwart wit en het ventiel zo uitvergroot
nog nooit was gras bloedrood van schaamte ingekleurd
nimmer was een natrap zo voltreffend raak en mis
geen doelpunt noch goal terwijl zovelen voor paal
gesteld dat morgen weer regenregel neerdaalt

Zwaan

Het alles leek zo smetteloos
het helderst wit weerspiegelen
de tijd vergleed zo glad vergeten
de opgebroken rimpeling strak
een oogwenk slechts uitstekend
een vreemd spinsel licht

tot zich een bobbeltje nestelde
dat niet meer van wijken wist
dan opvallend zwart te kijk gezet en
ten strijde trok in de gedachtengang

woekerend snel in de wandelgang
zaaide het onrust in het blikveld
tierde weelderig in het gemoed
ontbrak er zelfs niet toen't uitbrak

met fikse zware stoten met de zwarte poten
wade het eens weelderig wit van veren
woest spartelend los van al dat water
liep te hoop en op de vlucht in het luchtruim

is al die pracht in duizend witte veren
uit een gespat en neer geschoten
uit een droom die nooit bestond
is de dood gewoon vallend ingetreden