Eendracht

Een vriendelijke man springt uit het raam

met de baby bij de hand was het harder

aangekomen dan verwacht met nog iets

handzaams dat hij voor het vertrek had

achtergelaten

Ergens heeft het ongenoegen een stem

gekregen al is het zelf ook de weg kwijt

weet het bij neerkomen op de juiste plek

te raken daar iemand er gevoelig voor is

ook zijn moeder is zich dood geschrokken

hoe het vleesgeworden woord zover

reiken kan dat iemand het nog hoort

nu vaders en moeders verscheurt raken

wordt de achterhaalde tijd niet meer

 begrepen vervliegt zo snel en wordt
vergeten met steeds meer de tijd doden
raakt men ook steeds meer van slag 

sta eens stil en luister daarbij eens 

naar dat geluid dat langzaam wegebt

van een huilend kind dat wordt gegrepen

door de tijd die zich aan ons opdringt

De korste weg naar boven is soms naar beneden
springen even zo wie het hardst gehoord wil worden
soms zwijgen moet en wie het snelst wil opschieten
beter stil kan blijven staan en om te blijven leven
je er goed aan doet niet alles te willen weten
wat met vergeten toch er niets meer toedoet