Levensmiddel

Gordijnen hingen verveeld
voor de beslagen ramen
als gloeiende kraters
waren enkele ontwakers
opgelicht en in de nacht verraden

De verlader deed niet ter zake
sleepte met steekwagen waar
hij geen boodschap aan had

Een enkel winkelmeisje rankte al
lenig in de benen ontvankelijk langs
de gevel om haar slanke vingers
een dag lang mee te laten spelen
waar begerige ogen op uitkeken

er werd die dag weer met de jeugd afgerekend
wat naar meer smaakte
ving ouder iemand een glimp op
van de weelderige maar duistere blik waarmee opgekeken werd

het zijn levensreddend handelingen
verricht gesterkt door eerste schemer
daarmee gepaard gaande bevallig licht

De beetweter

Ik dacht ik weet ik herinner ik

op de foto geschoten ooit
deze kleine eeuwigheid
die door veroudering heen
toch jeugdig schijnt te weten
kijk een ouder wordend mens
waar ik niet
weet ik niet
zie ik niet
hoe ik niet
wie ik niet

ben geweest
wat ik ooit was
of was geweest

Bewegingsonscherpte

De herfst binnen gedrongen
in m'n woonkamer
waar ik het kleurrijk alleen had
tint hard de wand en het stemt
somber in te zien hoe
mijn uitgewoond geweten hier
een andere vorm aanneemt

er huist een gedachte in het beton
dat vervreemd met iedere schrede
naar omhoog uitgehold
me naar de bedstee leidt

ik woel me vrij in slaap
zonder nog bij mij te zijn
hoe geluk slechts logeert
in die eeuwige
godvergeten
tijdelijkheid