De herfst binnen gedrongen
in m'n woonkamer
waar ik het kleurrijk alleen had
tint hard de wand en het stemt
somber in te zien hoe
mijn uitgewoond geweten hier
een andere vorm aanneemt
er huist een gedachte in het beton
dat vervreemd met iedere schrede
naar omhoog uitgehold
me naar de bedstee leidt
ik woel me vrij in slaap
zonder nog bij mij te zijn
hoe geluk slechts logeert
in die eeuwige
godvergeten
tijdelijkheid
