Hij doodt de slakken trapt heilige huisjes in
woelt in rulle aarde omwille van de vaste grond
geen prijs zo hoog of vraagt zijn tol om te beginnen
grazen de paarden de horizon groen in zwarte
silhouetten grijzen de tinten tegen zijn zin
hij is het begin van alle einden
in de morgenstond die roerloos sluit
om het tere weefsel van de dood
maar in zijn droom regent het zachtjes
