Schreeuwen uit vermoeidheid

Ik roep in die zin ben ik
horensdoof een woestijnschip
kruisend over deinende hoop
dieptepunten in geloof
dat ieder zandduin
de laatste is in
een reeks gebeurtenissen
van luchtspiegelingen en oasen
palmen naar de hand gezet
van overlevenden of overledenen
klakkeloos verveelde stoffelijke
overschotten van vergeten

--
Gr Ries

Het hiernogmaals

Toen, ik was gister,
jij vandaag. Morgen,
ontwakend uit mijn slaap,
werd bijtijds gemaakt.
We hadden niets
dat telde,
uren tussen ons
ontstaan.
--