haar blote bloembodem achter glas
naar de paaldansende hommel
die driftig van verzamelwoede aan bestuiven denkt
het lustig leven doet zich knarsetandend voor
tegoed aan meesmuilend
gevogelte dat hier wreed verstoord
een einde der tijden schiep
dat al het gonzen een seconde
liet verstommen zo aangegrepen
was dit schalkse ding
toonbeeld van de wrede
liefde diekroost tot troost
tendeel valt nu
juist de ontluikende bloesem
ons aandeed
dit schouwspel te bewonderen
van drenkelingen in de tijd
van dit overvloedig werelddeel
waar nog zoveel wreeds
staat te gebeuren
met al die kinderen op de stoep.
--
R
ik ben niet zo van papier!
