moment hapert de vraag
stokt hij in de luchtpijp
verslikt de tong zich
nog even in ademnood
blijft het hart steken
leeft een kramp zich uit
in paarsgewijs beven
komt iemand in je leven
die er niet meer uit wil
ben je er samen niet meer
uitgekomen waarom toch
in elkaar gedoken zitten
en toch nooit meer
bij elkaar kunnen raken
al was het maar voor even
dat huid en haar zijn
met z'n tweeën even.
zondag 23 augustus 2015
A
Omdat het feitelijk
spreekt ze heel
zinnelijk gelijk
plooit haar
lippen heel
gewoon en loopt
door in haar kledij
zij aan zij slaakt zij
een zucht van verlichting
het licht doofde daar zo
van bloot gegeven dat
een naakte waarheid
blijkt het willen behagen
zingeven is een lustdier.
Uit het leven gegrepen
is ontluisteren op gevoel.
spreekt ze heel
zinnelijk gelijk
plooit haar
lippen heel
gewoon en loopt
door in haar kledij
zij aan zij slaakt zij
een zucht van verlichting
het licht doofde daar zo
van bloot gegeven dat
een naakte waarheid
blijkt het willen behagen
zingeven is een lustdier.
Uit het leven gegrepen
is ontluisteren op gevoel.
Gewis
Even dacht ik dat hij het uit het oog verloren was.
Maar gelukkig kwam uit het wit van z'n linker ooghoek
de pupil weer te voorschijn. Daardoor leek hij voor even
de draad van het verhaal weer op te pakken. Terwijl hij
me net beweerde hoe zeer het hem speet dat zoveel
vergeten het leven onmogelijk maakt. Het leed geen
twijfel dat zijn verleden steeds meer uit het oog verloren werd.
Uitkijken met waar je loopt, het zijn de benen die
niet vergeten zijn te bewegen, al is van de voet af
bezien zijn aanzienlijk verschijnen wankel evenwicht
dat de laatste dagen nog moet nemen al voor hij
z'n verjaardag nadert met rasse schreden, een
bijna onneembare veste voor een levenseinde.
Maar gelukkig kwam uit het wit van z'n linker ooghoek
de pupil weer te voorschijn. Daardoor leek hij voor even
de draad van het verhaal weer op te pakken. Terwijl hij
me net beweerde hoe zeer het hem speet dat zoveel
vergeten het leven onmogelijk maakt. Het leed geen
twijfel dat zijn verleden steeds meer uit het oog verloren werd.
Uitkijken met waar je loopt, het zijn de benen die
niet vergeten zijn te bewegen, al is van de voet af
bezien zijn aanzienlijk verschijnen wankel evenwicht
dat de laatste dagen nog moet nemen al voor hij
z'n verjaardag nadert met rasse schreden, een
bijna onneembare veste voor een levenseinde.
Abonneren op:
Posts (Atom)