het niet te halen
gewoontegetrouw in overleven
strek ik mij tot hemelbogen
gebroken licht met vleugels
vervlieg luchtig in de nevel
doof als echo langzaam weg
in zinspelen bij volle maan
mij is een levensweg beschoren
op de horizon bijgelicht
tot gezichtseinder waarover
niemand gaat anders dan
met mededogen over het lot
dat kalm kabbelend water
schenkt vol overtuiging
dat wegsterven is
een golfbeweging
waaruit een spiegel
geboren wordt
om weer te geven
alles dat in mij is
--
R
ik ben niet zo van papier!
