Ik heb de zomer alvast opgetrokken wat
latten bij elkaar getrokken takken bijeen
gesprokkeld en staken in de grond gestoken
het brak aan een stuk door de zon de tak
de harde aarde wreed door mij verstoord
ik had zo graag er een stokje voor gestoken
nu hier in zomertijd ik een uurtje mis
terwijl dit seizoentje lente genaamd
de hitparade bestijgt als meest verfrissend
jaargetijde van de afgelopen honderd jaar
waarom heb ik dat zelfs meegemaakt
dat er door de mezen al wat uitgeplozen
wordt met hagelstenen en eenden paren
in de bevroren vijver met hun poten ijs
breker spelen met wat winterse taferelen
het gaat vervelen hoe schoon ook
de avondstond mij opvrolijkt
met opgeleukte luchten in de ochtend
ook iedere dag wit beslagen weer
in de lente aanlandt onder toeziend oog
van eeuwig bloeiende winteraconiet
het is wel dat het daar niet van
in zit dat trager nog het geheel opschiet
nu het bamboe roept in kilte uit de bodem
van mijn hard aangevroren handpalmen
waar tintelend de jeuk van voorjaar zit
