De lijzige lamzak brokkelt langzaam
maar lustig zijn zienswijze af
naargelang de bezoekersdichtheid
pleegt hij geestdodend zelfmoord
geen span laat hij ongemoeid
zo vergroeid zit hij aan zijn mobieltje
imbicieltje bespelend op z'n duimpje
klein en vingervaardig schrapt het
hypergevoelig de glasplaat vlak
het oog valt op de protestzanger
die in roerig tijden ophefmakend
niemand onberoerd liet wordt
ongenadig afgemaakt met poëzie
nauw verweven met de muziek
ooit stem van zijn generatie
nobel vertolkte maar nihil bleef
al kreeg hij naam onleesbaar
bleven spinsels ragfijn verkleven
in het streven naar sterven
voor zijn betere wereld
inmiddels een eeuw geleden
al buitenissig verloren ging
de bard is een vergissing
al doen die tijden voor de verandering
nog wel mee op kilo's papier gedrukt
om vast te leggen wat is uitgezongen
en hij ach hij beziet door de ogen van een kind
in diep intens verdriet de puber zich sterker maken
in een app een spelletje op een ledscherm spelen
zijn emoties bevrijdend die geen plek gekregen
hebben in een volgroeide avonturenfilm
waarin de jeugd de overhand heeft
ontrafelt komt alles weer op tafel wat
zo vanzelfsprekend werd voorgeschoteld.
