Hij schreef nog even
voor hij van het toneel verdween
hoe de mensheid technisch gezien
zichzelf aan de nieren proeft
de man die de aarde als wereldleider bezag
als geen andere ander zag hoe rond het was
begrenst door een oneindigheid van leegte
besefte hij hoe klein de man is die dat zag
de nietigheid van het vernietigen verwekte
bij hem de overlevingskans van het teniet
doen wat de mens vermag verspilziek leven
tot onleefbaar niets meer uit te leven valt
de aarde wentelt zich in zijn graf rustig
tollend van dag naar nacht in zonnebaden
niemand die vermag dit tij te keren dat licht
laat leven in wat eens zo groen nog scheen
het regent zo nu en dan en dan ook stralend
scheen de zon in voortbewegen gedreven
door woestijnen van weten was hij fantastisch
iedere zandkorrel te wegen in zijn eigen nich
-
W.O.
(bevlogen, hoog bevlogen, vervlogen,
maar duurzaam verblijft hij voor eeuwig
bewogen voortleven)
